Prawo stałego pobytu a uznanie za obywatela polskiego
Niezbędną przesłanką, którą musi spełnić cudzoziemiec ubiegający się o uznanie za obywatela polskiego, jest nieprzerwany pobyt w Polsce na jednej z trzech podstaw prawnych wskazanych w ustawie o obywatelstwie polskim z 2009 r. Jedną z takich podstaw, obok zezwolenia na pobyt stały i zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, stanowi prawo stałego pobytu. Mogą je nabyć obywatele Unii Europejskiej (z którymi przepisy migracyjne zrównują też obywateli Norwegii, Islandii, Lichtensteinu oraz Szwajcarii) i członkowie ich rodzin (rodzic, dziecko albo małżonek).
Droga do uzyskania prawa stałego pobytu przebiega w sposób następujący.
Obywatel UE:
Po 3 miesiącach pobytu na terytorium Polski, obywatel UE, który zamierza osiedlić się w Polsce na stałe, powinien zarejestrować swój pobyt. W tym celu musi złożyć wniosek o zarejestrowanie pobytu obywatela UE do wojewody. Po zarejestrowaniu pobytu, wojewoda wydaje cudzoziemcowi zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE.
Po 5 latach zarejestrowanego nieprzerwanego pobytu na terytorium RP (przy czym „nieprzerwany” w gruncie rzeczy nie oznacza nieustannego), obywatel UE nabywa w Polsce prawo stałego pobytu. Prawo to stwierdza wydawany przez wojewodę dokument potwierdzający prawo stałego pobytu.
Członek rodziny obywatela UE (sam niebędący obywatelem UE):
Po 3 miesiącach pobytu na terytorium Polski, członek rodziny obywatela UE, który zamierza osiedlić się w Polsce na stałe, aby połączyć się ze swoją rodziną, powinien zarejestrować swój pobyt. W tym celu musi złożyć wniosek o zarejestrowanie pobytu obywatela UE do wojewody. Po zarejestrowaniu pobytu wojewoda wydaje kartę pobytową.
Po 5 latach zarejestrowanego nieprzerwanego pobytu na terytorium RP, członek rodziny obywatela UE nabywa prawo stałego pobytu. Prawo to potwierdza wydawana przez wojewodę karta pobytu stałego.
Od momentu nabycia prawa stałego pobytu można liczyć wskazany w ustawie o obywatelstwie termin nieprzerwanego pobytu potrzebnego do ubiegania się o uznanie za obywatela polskiego (który zasadniczo wynosi 3 lata, zaś w przypadku, gdy małżonkiem ubiegającego się o obywatelstwo cudzoziemca jest obywatel polski – 2 lata).
