Może ale jeżeli spełni następujące przesłanki:
- przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu
- posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu
- posiada tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego
- posiada znajomość języka polskiego potwierdzoną urzędowym poświadczeniem na poziomie biegłości językowej co najmniej B1, świadectwem ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwem ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim.
Jak widać w praktyce spełnienie tych warunków w większości wypadków jest niemożliwe. Wynika to z faktu, że preferencyjne warunki uznania za obywatela polskiego (czyli np. brak okresu 3 lat, czy brak obowiązku znajomości języka polskiego) dotyczą tylko sytuacji gdy tylko jedno z rodziców jest obywatelem polskim.
Ustawodawca po prostu nie przewidział sytuacji, gdy oboje rodzice są obywatelami polskimi a ich dziecko cudzoziemcem. Stało się to być może dlatego, że są to rzadkie i wyjątkowe sytuacje – powstają np. gdy rodzice , którzy złożyli wniosek o uznanie za obywatela polskie nie obejmą nim dziecka urodzonego w trakcie trwania postępowania. Tak czy inaczej dochodzi paradoksalnej do sytuacji, że droga do obywatelstwa polskiego dziecka, którego oboje rodzice są obywatelami polskimi jest o wiele trudniejsza i dłuższa niż dziecka, którego tylko jeden z rodziców jest obywatelem polskim.
