W uchwale z dnia 2 grudnia 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny (II OPS 1/19) stwierdził, że w świetle polskiego prawa nie jest dopuszczalne wpisanie do polskich ksiąg stanu cywilnego zagranicznego aktu urodzenia dziecka rodziców tej samej płci. Tym samym został w Polsce utrzymany zakaz adopcji dzieci przez pary homoseksualne.
Transkrypcja takiego zagranicznego aktu urodzenia byłaby sprzeczny z zasadami polskiego porządku prawnego. Zgodnie z art. 18 Konstytucji małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady wynikające z Konstytucji znajdują odzwierciedlenie w przepisach rangi ustawowej. Ustawodawca nie przewidział w nich możliwości wpisania do polskiego aktu stanu cywilnego jako ojca osoby płci żeńskiej O niedopuszczalności uznania adopcji dziecka przez osoby tej samej płci ze względu na klauzulę ordre public decyduje w tym przypadku w zw. z art. 1 § 1 k.r.o., w połączeniu z art. 18 Konstytucji (M. Wojewoda (w:) System prawa prywatnego. Prawo prywatne międzynarodowe. Tom 20c op. cit., s. 561). Prawo polskie nie zna instytucji „rodziców jednopłciowych” i nie przyznaje związkom partnerskim praw rodzicielskich.
NSA stwierdził również., że prawo Unii Europejskiej nie przewiduje bezwzględnego obowiązku uznania skutków zagranicznego aktu stanu cywilnego oraz jego przeniesienia do krajowego rejestru stanu cywilnego. Odmowa przeniesienia zagranicznego dokumentu do krajowego rejestru stanu cywilnego może być uzasadniona zastosowaniem krajowej klauzuli porządku publicznego.
