Najwyższy Trybunał Administracyjny
Po okresie zaborów w ustroju II Rzeczypospolitej organem sądownictwa administracyjnego był Najwyższy Trybunał Administracyjny powołany do życia ustawą z 3 sierpnia 1922 r.
NTA stał na czele sądownictwa administracyjnego, powołanego do orzekania o legalności aktów administracyjnych w zakresie administracji rządowej oraz samorządowej. Trybunał ten orzekał również między innymi w sprawach dotyczących obywatelstwa.
Warto podkreślić, że NTA wydał wiele orzeczeń, których tezy miały charakter ogólnych reguł postępowania przed organami administracji. Dzięki temu wyjaśniono wiele wątpliwości praktycznych związanych ze stosowaniem prawa.
Wybuch II wojny światowej przerwał działalność NTA. Prezes Trybunału wyjechał do Londynu, gdzie angażował się w działalność polskiego rządu. Budynek siedziby Trybunału przy ulicy Miodowej w Warszawie zajęły na stałe oddziały wojsk niemieckich. Już wówczas część akt i materiałów NTA uległy zniszczeniu. W latach 1940-1942 całość istniejących akt przewieziono na polecenie władz niemieckich do Archiwum Akt Nowych. Cały ten materiał dokumentujący 17 lat działania NTA uległ zniszczeniu wraz ze spaleniem Archiwum Akt Nowych w listopadzie 1944 r.
Po II wojnie światowej nastąpił długi okres przerwy w funkcjonowaniu w Polsce sądownictwa administracyjnego. Mimo wielokrotnie podejmowanych prób jego reaktywowania, do utworzenia zastępcy NTA - Naczelnego Sądu Administracyjnego - doszło dopiero w 1980 r.
