Obca organizacja wojskowa
W orzeczeniu z dnia 19 lutego 2014 r. (II OSK 2311/12) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że wstąpienie do organizacji wojskowej Hagana w 1946 r. nie oznaczało wprawdzie spełnienia przez przesłanki "wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym" w rozumieniu art. 11 pkt 2 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego, gdyż w tym czasie nie była to formacja wojskowa podporządkowana hierarchicznie żadnemu państwu. Jednak w 1946 r. obowiązywał również art. 115 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony, który jako przesłankę utraty obywatelstwa polskiego przez obywateli polskich podlegających obowiązkowi wojskowemu przewidywał również przyjęcie obowiązków w obcej organizacji wojskowej bez zgody polskiej władzy.
Przepis art. 115 ust.1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony obowiązywał w okresie od 1 września 1938 roku do 29 maja 1950 roku. Można jednak zadać pytanie czy na pewno można go obecnie stosować bez stosowania wykładni celowościowej z uwzględnieniem obecnego rozumienia polskiego interesu narodowego. Przecież proste językowe rozumienie omawianego przepisu doprowadziłoby do wniosku że całe komunistyczne podziemie w okresie powojennym to były obce organizacje wojskowe. Istniejące bowiem wówczas komunistyczne państwo polskie traktowało walczących z nim żołnierzy niezłomnych jako śmiertelnych wrogów.
Dlatego nasuwa się wniosek, że obecnie w stosowaniu omawianego przepisu nie może być żadnego automatyzmu, ale zawsze powinno się oceniać czy służba w obcej organizacji wojskowej służyła szeroko pojętemu interesowi Polski. Polska racja stanu powinna być rozumiana inaczej, a często wręcz przeciwnie do interesu PRL.
