Umowy bilateralne, których stroną jest Polska, znoszące wymóg legalizacji dokumentów
Posługiwanie się dokumentami zagranicznymi w Polsce często wiąże się z wymogiem ich uprzedniej legalizacji lub uzyskania klauzuli apostille. Jednak liczne umowy międzynarodowe, zawierane w celu ułatwienia współpracy i usprawnienia obrotu gospodarczego i prawnego między poszczególnymi państwami, przewidują zniesienie tego wymogu. Do takich konwencji należą umowy bilateralne zawarte przez Polskę z innymi państwami, takimi jak: Algieria, Austria, Białoruś, Bułgaria, Chiny, Cypr, Egipt, Estonia, Grecja, Irak, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Kuba, Libia, Litwa, Łotwa, Maroko, Mongolia, Rosja, Syria, Tunezja, Turcja, Ukraina, Węgry czy Włochy.
Jakie dokumenty są na podstawie tych umów zwolnione z wymogu legalizacji?
Zwolnienie z wymogu legalizacji obejmuje najczęściej dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione przez właściwy organ jednego z państw, opatrzone pieczęcią urzędową i podpisem osoby uprawnionej. Taka regulacja znajduje się między innymi w Umowie o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych między RP a Egiptem z 1992 roku (art. 11), Umowie między Polską a Rzecząpospolitą Ludową a Chińską Republiką Ludową o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych z 1987 r. (art. 27), Umowie o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych zawarta przez Polskę z Rosją w 1996 r. (art. 15), Umowie o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych pomiędzy Polską a Białorusią z 1994 r. (art. 11) czy Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych z 1993 r. (art. 15). Na podstawie tych umów nie będzie więc konieczne legalizowanie takich dokumentów jak akty stanu cywilnego czy dokumenty sądowe.
Ponadto,niektóre umowy bilateralne, których stroną jest Polska, przewidują zwolnienie z wymogu legalizacji także podpisów na dokumentach prywatnych (takich jakświadectwo pracy czy pełnomocnictwo), pod warunkiem, że podpisy te są uwierzytelnione zgodnie z prawem państwa, gdzie sporządzono dokument. Przykład takiej konwencji stanowi Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, handlowych, rodzinnych i karnych między Polską a Libią z 1985 r. (art. 19).
