Utrata obywatelstwa polskiego z powodu nabycia obywatelstwa obcego.
Nabycie obywatelstwa obcego państwa powodowało w okresie od 31 stycznia 1920 do 18 stycznia 1951 roku powodowało utratę obywatelstwa polskiego.
Od tej zasady prawo przewidywało wyjątki:
- - mężczyźni zobowiązanych do czynnej służby wojskowej.
- - dzieci ślubnych w okresie, życia ich ojca
- - kobiety w okresie życia ich męża.
Należy pamiętać że mężczyźni byli zobowiązani do służby wojskowej nie przez całe swoje życie, ale tylko w przedziale wiekowym określonym przez przepisy wojskowe. Jeżeli mężczyzna by starszy lub młodszy w chwili nabycia obywatelstwa obcego to wtedy tracił obywatelstwo polskie. Był traktowany jak kobieta. Sądy uznały również, że jeżeli nawet jeżeli w momencie nabycia obcego obywatelstwa obcego mężczyzna podlegał obowiązkowi czynnej służby wojskowej to gdy się zestarzał i przestał podlegać obowiązkowi tej służby to wtedy tracił obywatelstwo polskie. Pogląd taki należy skrytykować, gdyż narusza zasadę trwałości obywatelstwa, a także tworzy nieznaną prawo instytucję obywatelstwa czasowego. Można mieć nadzieję, że linia orzecznicza ulegnie w tym zakresie zmianie. Z orzecznictwa sądów wynika również zasada, że mężczyźni, którzy ze względu na stan zdrowia nie podlegali czynnej służbie wojskowej również nie podlegali obowiązkowi służby wojskowej i tracili przez to obywatelstwo polskie. Więcej szczegółów na:
służba wojskowaWyjątki dotyczące dzieci ślubnych i mężatek wynikają natomiast z zasady jednolitości obywatelstwa małżonków i ich nieletnich dzieci wynikającą z art. 13 ustawy z 1920 roku (por. wyrokNaczelnego Sądu Administracyjnegoz dnia 26 sierpnia 2011 r.II OSK 1776/10). Oznaczała ona że tylko utrata obywatelstwa polskiego przez „głowę rodziny” powodowała utratę obywatelstwa polskiego przez małoletnie dzieci i żonę. Należy jednak pamiętać, że po śmierci męża żona i dzieci nie były już w ten sposób chronione i nabycie przez nie obywatelstwa obcego powodowało utratę obywatelstwa polskiego. Z drugiej strony po śmierci męża matka nie stawała się w świetle prawa o obywatelstwie „głową rodziny” i utrata przez nią obywatelstwa polskiego nie powodowało utraty obywatelstwa przez dziecko. Dziecko mogło samodzielnie nabyć obywatelstwo obce i wtedy traciło obywatelstwo polskie. Na marginesie można stwierdzić, ze jeżeli w okresie trwania małżeństwa żona lub dziecko nabyły obywatelstwo obce, ale na skutek ochrony ze strony męża nie utraciły obywatelstwa polskiego w chwili nabycia obywatelstwa obcego to nie traciły obywatelstwa polskiego również później w przypadku gdyby mąż i ojciec umarł. Inna interpretacja była sprzeczna z zasadą trwałości obywatelstwa.
