Okólnik 1925
Bardzo ważnym aktem prawnym dla interpretacji przepisów ustawy obywatelstwie z 1920 roku jest Okólnik nr 18 Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 lipca 1925 roku "Obywatelstwo osób urodzonych i naturalizowanych w USA".
Okólnik zawiera urzędową, oficjalną interpretację prawa, która mimo upływu prawie 100 lat od jego wydania jest nadal przestrzegana przez organy administracji. Zgodnie z treścią Okólnika dzieci polskich emigrantów, które urodziły się w USA po 1920 roku i z mocy prawa z chwilą urodzenia otrzymywały obce obywatelstwo nie traciły polskiego obywatelstwa. Jest to zatem wyjątek od zasady, że nabycie osoby niepodlegające obowiązkowej służbie wojskowej powodowało utratę obywatelstwa polskiego (jak wiadomo noworodki nie podlegają służbie wojskowej).
Okólnik znajduje zastosowanie również do innych krajów, w których obowiązywała ius soli (czyli nabycie obywatelstwa przez urodzenie się na terytorium danego kraju). Znaczenie okólnika ogranicza się tylko do okresu obowiązywania ustawy z 1920 roku, czyli 31 stycznia 1920 roku do dnia 19 stycznia 1951 roku, gdyż od 19 stycznia 1951 roku nabycie obcego obywatelstwa nie powodowało już utraty polskiego. Okólnik nie rozstrzyga sytuacji w której cześć rodzeństwa urodziła się przed 31 stycznia 1920 rokiem, a cześć po 31 stycznia 1920 roku.
