Uznanie za obywatela
1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 2003.12.31) w Warszawiez dnia 23 września 2002 r.V SA 2721/01
Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 1951 r. Nr 4, poz. 25), a w szczególności art. 3 tej ustawy, w myśl którego właściwa władza mogła uznać za obywateli polskich osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy nie odpowiadały warunkom nabycia obywatelstwa z mocy prawa a zamieszkiwały w Polsce co najmniej od dnia 9 maja 1945 r., chyba że przybyły do Polski jako cudzoziemcy określonej przynależności państwowej i traktowane były w Polsce jako cudzoziemcy. Uznanie za obywatela polskiego nie było uzależnione od złożenia wniosku osoby zainteresowanej, mogło być dokonane z urzędu, a ponadto nie rozciągało się na małoletnie dzieci uznanego. Wskazano, że w praktyce uznanie za obywatela polskiego z urzędu stosowane było wobec osób stale zamieszkałych w Polsce jeszcze w okresie międzywojennym i korzystających dotąd ze statusu obywatela polskiego, które mogły powoływać się na fakt posiadania obywatelstwa obcego np. z tytułu urodzenia się na terytorium państwa obcego, jednak nie były przed dniem wejścia w życie ustawy z 1951 r. traktowane przez władze polskie jako cudzoziemcy, czyli korzystały z praw przysługujących obywatelom polskim
Uznanie za obywatela polskiego, spełniającego warunki określone w art. 3 cyt. ustawy, nie było uzależnione od złożenia wniosku osoby zainteresowanej, zaś przedmiotowy akt uznania z 1951 r. dotyczy wyłącznie osoby Stanisława M. i nie rozciągał się na jego małoletnie dzieci. Oznacza to, że ówczesna decyzja nie wprowadzała jakichkolwiek zmian w statusie obywatelstwa małoletniego wówczas skarżącego. Zmian takich w obecnym statusie obywatelstwa skarżącego nie spowodowałaby również ewentualna decyzja stwierdzająca nieważność omawianego aktu uznania.2. PostanowienieSądu Najwyższegoz dnia 29 listopada 1956 r.III KO 68/56
Uznanie za obywatela polskiego w myśl art. 3 ustawy z dn. 8.I.1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25) nie rodzi skutków prawnych, jeżeli uznanie to nie zostało podane osobie zainteresowanej do wiadomości w sposób prawem przepisany.
